Het programma is ook mogelijk op te splitsen. De eerste week in 9 dagen / 8 nachten of de tweede week in 8 dagen / 7 nachten.

Aankomst in Agadir en ontmoeting met de groep in het hotel waar je ook dineert.

Via Tiznit en Lakhsas rijden we 200 kilometer naar het zuiden waar de paarden in een oase staan. ’s Middags maken we een kennismakingsrit van een uur waarin we door de palmentuin van Tighmert rijden. Paard en ruiter leren elkaar kennen. Na deze eerste rit gaan we in de auto naar Goulmim. In deze stad bezoeken we de souk of zitten we gewoon in een cafeetje wat te drinken. Diner en overnachting in het pension.

Vandaag kan het avontuur beginnen. We rijden de oasis uit en trekken de wijde woestijn in. Al snel bevinden wij op een eindeloze vlakte waar we uitgebreid kunnen galopperen. Op deze zanderige ondergrond groeien kleine bosjes. Na de eerste regen in de winter staan ze in bloei en de hele vlakte kan dan roze en wit van de bloemen kleuren. Onderweg picknicken wij onder een acaciaboom. De middagrit volgt de zandvlakte onder de acaciabomen. Als de avond invalt bereik je het dorp Taidalt waar ook ons kampement staat.

Op deze dag rijden we eerst over de weidse vlakte, maar al gauw zullen wij de bergketen in zicht krijgen en steeds dichterbij zien komen. Langzamerhand verandert de ondergrond waarop we rijden van zanderig naar meer steenachtig. Grote schapen- en geitenkuddes proberen wat te grazen te vinden tussen de acaciabomen. Ineens wordt de vlakte smaller en de bergen groter. Wij volgen een spoor die ons door een vallei leidt. De drooggevallen rivierbedding naast ons laat ons zien dat tijdens regen er veel water naar beneden komt dat kleine kloven in de bergen graaft. Wellicht zien wij onderweg een eenzame kudde kamelen die in de bruine en zwarte bergen dezelfde richting uitgaan als wij. Picknick onder de arganbomen in een drooggevallen rivierbedding. De auto vergezelt ons, omdat dit de enige weg is die door de bergen leidt. ’s Middags rijden wij opnieuw door de vallei. Plotseling verrast een groene plek ons. Er is hier voldoende water om het land te irrigeren. Sommige boeren zijn hier hun akkerbouw begonnen. De vrouwen zijn erg aardig en vinden het leuk buitenlanders te zien. Dit is een leuke plek om te kamperen.

Als we vandaag opstijgen en de tocht voortzetten, moeten we eerst een tijdje de weg volgen. We komen aan in het kleine dorp Aiuona Torksos. Dit is een verlaten plek waar alleen stenen zijn te vinden. Er liggen geen velden en er groeien geen bomen. Hoe leven de mensen hier? Alleen om hier te leven betaalt de regering de bewoners. Een groot deel van het voedsel en brandstof is gesubsidieerd. In het dorp kan je een slager vinden, er worden wat groenten verkocht, brood en butagas om op te koken. Met wat geluk vind je een kip die je kunt kopen. Maar dit is de laatste mogelijkheid om voedsel te vinden om de volgende 150 kilometer door te komen. De eerste 10 kilometer rijd je op erg steenachtige ondergrond. Toch groeien hier nog enkele acaciabomen. In de verte zien wij een bergketen. Als we de heuvels naderen verandert de ondergrond in fijn zand. De voornamelijk witte vlakte nodigt ons uit lang te galopperen en we rijden hard gedurende vele kilometers. Een eenzaam huis en een bron vormen een goede plaats voor de picknick. De nomaden komen hier om hun kamelen te laten drinken. ’s Middags volgen wij de woestijn. Ons kamp staat in het midden van de woestijn.

Door de grote woestijn zetten wij onze avontuurlijke tocht voort. Van tijd tot tijd rijden we door een acaciabos. Maar we treffen hier geen mensen of dieren. We rijden over de bergketen en tussen de bergen vonden wij oude, verlaten, geruïneerde dorpen. Heel misschien ontmoeten we een eenzame herder die de nacht doorbrengt in de ruïnes. De bergen maken een diepe indruk op ons en wij rijden door een bergkloof naar de volgende grote vlakte. Daar rijden we naar een grote, drooggevallen rivierbedding. Dit is de rivier Draa. Na hevige regenval vult de rivier zich. Het water stroomt naar de Atlantische Oceaan. In de rivierbedding groeit mimosa en acacia. Wellicht ontmoeten wij een kamelenherder met zijn kudde. Is dat het geval, dan wordt er zeker een praatje gemaakt, omdat het hier niet vaak voorkomt dat er iemand langskomt. Tijdens zulke zeldzame ontmoetingen wordt het nieuws uitgewisseld. Wij volgen de rivier Draa. De grote, witte vlakte verandert in acaciabos. Maar de bergen worden nog steeds omringd door de grote vlakte. Dan stroomt de rivier de Draa door de bergketen. Hier vinden wij ook een bron en acaciabomen. Een ideale plek om te kamperen.

Enkele heuvels wacht om te worden ontdekt. Wij gaan deze verkenning aan. In de heuvels ligt een lange muur; een voormalige grens tussen twee vijandige Berberstammen. We draven door steenachtige valleien waar cactussen groeien. Uiteindelijk komen wij aan bij een bron. Maar na een droge winter is er wellicht onvoldoende water om de paarden te laten drinken. Via de vlakte waar we op uit komen, rijden we naar de overkant waar een grote bron is met wat palmen. De paarden kunnen zoveel drinken als ze willen van het koele en schone water. Wij kamperen hier.

We bevinden ons op 30 kilometer van Tantan. Het land is heuvelachtig, maar de wegen zijn nog steeds erg goed, zelfs om op te galopperen. De bergformaties zijn zeer indrukwekkend. Na enkele verlaten valleien te hebben doorkruist, rijden we op een ondergrond van ruw zand. De paarden houden ervan tussen de bosjes te galopperen, zigzaggend of over de bosjes heen springend. Later staan de paarden iets buiten Tantan bij de overheidsbron. Alle nomaden komen hierheen om hun kamelen te laten drinken. In de middag rijden wij in de auto naar het hotel in Tantan waar we ook dineren.

Dit is een rustdag voor de paarden. Hoewel Tantan niet erg groot is, kan je er de souk bezoeken en de winkeltjes bekijken, een cafeetje bezoeken en gewoon genieten van de dag. Overnachting in het hotel.

In de auto gaan we weer naar de paarden toe en galopperen over de grote vlakte tot aan de rivier de Draa. De rivier heeft wat water, maar ook modderige plekken die wat lijken op drijfzand. Wij moeten een goede plek vinden om over te steken. Aan de andere kant van de heuvel kan je een oud, Frans fort zien, Fort Tafnidilit. Het fort werd bewaakt door Berberse soldaten die ook onderdeel waren van het Franse leger. Zij hebben veel voor Frankrijk gevochten en werden ingezet op allerlei plekken in de Tweede Wereldoorlog, tijdens de Algerijnse oorlog en ook werden zij tussen 1945 en 1954 ingezet in de Indo-Chine-oorlog van Frankrijk in Vietnam. Sinds de onafhankelijkheid van Marokko bestaat dit legeronderdeel niet meer. Wij picknicken nabij het fort waar we ook de auto’s weer zien. ’s Middags vervolgen wij onze weg langs de rivier de Draa. Hier komen veel vogels voor en soms zien wij kamelen. Daarna rijden we van de rivier af de magnifieke zandwoestijn in. We rijden over zandduinen en klimmen uiteindelijk een berg op. Het kamp staat op de top op een uitgesterkte vlakte.

Wij vervolgen onze tocht door verlaten, zanderige valleien. Veel kleine zandduinen liggen op de bodem. De zon laat het zand schitteren alsof het poedersneeuw is. ’s Avonds bereiken wij de riviervallei waar het kamp ligt. De rivier is alleen in het regenseizoen gevuld met water.

Een lange weg leidt ons naar het Fort Aurorera dat vlak naast de Atlantische kust ligt. Hier begint het beroemde witte strand. Dit strand lijkt gewoon eindeloos en je treft er geen mensen. Halverwege de strandrit pauzeren we voor de picknick. ’s Middags galopperen we naar het dorp Plage Blanche waar wij ons kamp midden op het strand zien.

We rijden over het witte strand dat later verandert in steen. We rijden de heuvels in waar we weer cactussen zien groeien. We rijden door op kleine wegen diep in de vallei gelegen. Op een kleine vlakte is het tijd voor de picknick. In de middag rijden we door cactusbossen. Onlangs is olie uit de vrucht van de cactus ontdekt. Nu zetten vrouwenorganisaties grote cactusvelden op. De vruchten worden naar de fabriek in Goulmim vervoerd waar de dure olie wordt geproduceerd. ‘s Avonds komen wij aan bij de rivier Assaka waar ons tentenkamp staat.

Vandaag is onze laatste dag te paard. We rijden tussen cactussen door, we rijden door mooie bergen en steken de Assaka over. Veel vogelsoorten leven langs deze rivier. We rijden over geweldige vlakten waar wij uitgebreid galopperen en we rijden door dorpjes terug naar het kamp. Hier gebruiken wij onze laatste gezamenlijke lunch. Daarna nemen wij afscheid van onze paarden en gaan we in de auto terug naar Agadir voor de hotelovernachting.

Individuele reis huiswaarts vanaf het hotel.